Yaratıcı, ölüm acısını önce dağlara vermiş. O heybetli koca dağlar bu acıyı kaldıramamış; sarsılmışlar, uğuldamışlar, parçalanmışlar. Sonrasında Yaratıcı, bu acıyı dağlardan alıp insanlara vermiş. İnsanlar bir gün ağlamış, iki gün ağlamış… Her geçen gün bu acıya alışmışlar. Sanırım biz insanların en büyük özelliği “alışmak.” Heybetli dağların bile kaldıramadığı bu acıyı, küçük insan bedenleri fiziksel olarak taşıyabilmiş. İnsanoğlu her şeye alışıyor. Ne kadar geçmeyecek, alışamayacağımız gibi gelse de, geçen her zaman bir bakıyoruz ki alışmışız… Unutmuyoruz ama alışıyoruz. Yaralarımız kabuk bağlıyor, acısı geçiyor mu, buna net cevap vermek zor. Ama hayat devam ediyor, biz yaşamaya, nefes almaya devam ediyoruz. Yediğimiz lokma kursağımızdan zor geçse de bir şekilde besleniyoruz. Uykularımız bölük pörçük…

Doğayı Dinle Anlatacak Çok Şeyi Var Sana Bazen hayat öyle bir noktaya gelir ki, ne yaparsan yap bir çıkış yolu bulamazsın. Düşünceler ağırlaşır, kalp daralır, omuzlar çöker… İşte böyle zamanlarda yönünü doğaya çevirmek gerekir. Çünkü doğa, insanın en kadim dostudur. Sessiz gibi görünse de anlatacak çok şeyi vardır. Gözlerini kapatıp kulaklarını açarsan, sana bir ömür boyu yetecek kadar öğüt fısıldar. Gökyüzüne bak. Bulutlar kararsa da, unutma ki arkasında hâlâ bir güneş parlıyor. Görmesen de orada olduğunu bilmek bile yetmez mi umut etmek için? Toprak, her zaman hazır seni kucaklamaya. Negatif düşüncelerini ona ver, yükünü hafiflet. Toprak alır onları, saklar en derinlerinde, bir gün besin olur, yeni yaşamlar filizlenir içinden. İşte…

  Yaşadığımız gezegen bile dönüş halindeyken, varlığımızla büyük, Bedenimizle kum tanesi kadar küçücük olan bizler hayatın akışına nasıl karşı koyabiliriz ? Bu gerçekten her şeyde mümkün olabilir mi ? Hep diyorlar ya ‘Nasipten öte yol yok.’ Peki bu ‘nasibin kendisinin de bir yol olduğu’ anlamına gelmiyor mu ? Yolun sonunda elde etiğimiz şey, katettiğimiz yolun yanında çokta değerli olmuyor. İlerlediğimiz yolda, yolcu olarak çok fazla şey yaşıyor ve tecrübe ediniyoruz ki, en kıymetli şey yolun başındaki biz ile yolun sonunda ki biz arasında ki farkı oluşturabilmek. Yaşadığım hayat boyunca geçtiğim bütün yollardan bambaşka biri haline geldim. Yürüdüğüm yollar da her seferinde bir üst versiyonumu keşfettim, ruhum ve benliğim her yolculukta güncelleme…