‘İki yumurtadan biri elbet bir gün kırılacak.’ Derdi her zaman babanem.Şimdi basamakları yavaşça inen dedemin arkasından bakarken bu birde bu sözler geliyor aklıma. Evet o iki yumurtadan biri kılmıştı. Sağlam olan (şuanlık) o yumurta 75 seneden fazladır aynı yastığa baş koyduğu, aynı yastıkta kocadıkları, hayat arkadaşı olmadan, o soğumuş yastığa tek başına baş koyuyordu.  Ve kırılmış olan o yumurta bir bebek gibi bakıma muhtaç bir halde, sadece bizimle olan bedeni ile nefes almaya çalışıyordu.Yaşamak denilirse, kesik kesik nefes alıp vererek bir günü öbür güne haraketsiz bir şekilde deviriyordu. Ben Saime 23 yaşındayım (şuanda 28 yaşındayım), babanemin adını taşıdım, kendisi bu dünyadan göçtükten sonrada yaşatmaya başladım.Kırılmış olan o yumurta benim babanem.…