Saii ve Seyir

Bu yaşıma kadar tek bir noktada durmuş hep gidenleri beklemişim. Sanki görünmez bir kafesin içerisinde kurtulmayı bekleyen bir güvercin gibi. 
Halbuki o görünmez kafese de kendimi ben hapsetmişim. Sonrasında hayat beni hiç istemediğim halde bilmediğim bir yere fırlattı.Bulunduğum yer bana yabancı, her şeyin sahte ve hayal kırıklığını öğrendiğim bir yerdi.Alışmak ve kabullenmek hiç kolay olmadı. Gördüğüm, duyduğum algıladığım her şey şüphe ve soru işaretleri ile doluydu. Bense olduğum yerde her şeyin sonlanmasını bekliyordum.
Ne kadar bekledim bilmiyorum zaman ve gerçeklik algımdan ayrıldım bir süre. 
Sonrasında kurtarıcı o kelime çıktı karşıma. 
“Seyir…”
Görür görmez ona tutundum.
Küçük Prensin kendisini mutlu hissetmediği, arayış yolculuğuna çıkmak isteyip, kırlangıçlara tutunması gibi bende Seyir’e tutunmuştum.
Biliyordum beni bu yerden kurtarıp güzel yerlere götürecek, bambaşka manzaralarla karşılaşacaktık.
Kelimelerin gücüne ve enerjisine her zaman yürekten inandım. Bu yüzden ben onu bilmiyorken o beni buldu ve anlamıyla, hissetmediğim kalbimde bir aydınlanma yarattı.
Hayatın bir seyir olduğunu hatırlatmıştı. 
İçimde uyanan bir merak ve adım atma isteği. 

O ilk adımı attım ve bir adım daha…

Olduğum yerden uzaklaşınca anladım ki hayat bir seyir.
Bu yeryüzü bile dönüp sabit durmuyorken, ben nasıl bir saflıkla aynı yerde durup başka hiçbir yere gitmeden bırakıldığım yerde,  bağımlısı olduğum vazgeçişlerin, gidişlerin bir gün tekrar bana geleceğini düşünmüştüm ?
Bana bunu bu kadar süre düşündürten ve bekleten nasıl bir saflıktı ?
Neden bir liman olarak kalmıştım şu hayatta. Herkese yetebilen ben artık kendime bile yetemez hale gelmiştim.
Bu kadar ince hissetmeye veya sadakatli bir gönülden bağlanmaya değer miydi bu hayat ? 
Aydınlanmayla gelen Seyir ile hayatımda ilk kez yolculuğun tadını yaşadım.
Çok farklı manzaralardan baktım. 

Önemli olan yoldaş değildi yoldu.
Siz seyir  halindeyken yolunuzda sürekli yolcular olacak sizin olan sizi bulup, yolculuğunuza eşlik edecekti.. 
O halde bir noktada durmak niye ?
Tadılacak güzel duygular, paylaşılacak manzaralar, konuşulacak sohbetler vardı. 
Bir tanecik ömrümüz vardı hayat kısaydı.
Umarsızca nasıl harcayabiliriz artık ? 

Bu bir dönüm noktası, benim için aydınlanmaydı.
Sonunda berrak bir zihne ulaşıp, hep istediğim bu siteyi oluşturma cesaretini gösterebildim.
Amacım, bu hayat yolculuğunda keşfettiklerimi, bildiklerimi sizlere kendi penceremden aktarmak olacak.
Her geçen gün güçlendirdiğim, sıkıca sarıldığım ışığımın sizlerin ışığınızıda güçlendirmesini diliyorum…

Siz siz olun, durak olmayın tren olun. 
Gelenleri karşılamaktansa, seyir halinde olup, 
Hem kendinizi hem de geçtiklerinizi seyre durun…

İşte Sai ile Seyir ‘in macerası böyle oluştu ve başladı.
Bu benim yolculuğum.
Umarım sizler de bu yolculuktan keyif alır ve kendi seyirinizi başlatırsınız.

İyi yolculuklar…