Sanat
-
Gece Yarısı Kütüphanesi
Gece Yarısı Kütüphanesi: Bir “Acaba”nın İçinde Kaybolmak Bazı kitaplar vardır; sadece okunmak için değil, hissedilmek, yaşanmak ve hatta iyileşmek için yazılmıştır. Matt Haig’in Gece Yarısı Kütüphanesi de tam olarak böyle bir kitap. Belki de bu yüzden üç yıl boyunca kitaplığımda sessizce bekledi. Sırasını değil, vaktini beklemiş meğer. Çünkü her şey gibi bazı kitaplar da hayatımıza tam da ihtiyaç duyduğumuz anda girer. Kitabın başkahramanı Nora Seed’in hikayesi, karanlık bir gecede başlıyor. Yaşamak için hiçbir sebep bulamayan, geçmişin yüküyle ezilmiş bir kadının, hayatına son verme kararıyla. Sevdiği kedisinin ölümünü bile kendine yükleyecek kadar derin bir öz şefkat eksikliğiyle boğuşan Nora, aldığı ilaçlardan sonra kendini bambaşka bir yerde buluyor: bir kütüphanede. Ama…
-
Küçük Prens Felsefesi
Küçük Prens kitabı nazik yürünen bir yoldur. Tıpkı etrafla bütünleşen cennet gibi. Küçük Prensin kırılganlığı ise, onun zayıflığı değil saflık derecesidir. Küçük Prens felsefesi bize öğretmiştir ki; ‘Saf bir kalp, saf bir bardak gibi özen ister.’ 🌟 …
-
Benim Tutunduğum Dal: ‘Sanat’
İnsanın varoluş olan ruhu, bir bedene giydirildiğinde somut bir hâl alır. Dünyada sayısız yol ve tecrübe doğrultusunda yaşadıklarımız, bizi biz yapan değerlere dönüşür. Yaşamımız boyunca sayısız acı, hayal kırıklığı, umutsuzluk ve ihanetle karşılaşırız. Alışık olmadığımız bu duyguları yönetmek kolay değildir; çoğu zaman bir girdabın içinde nefessiz kalırız. Sisli bir duman çıkış yolumuzu kapatır, gözümüzle göremediğimiz için bir kurtarıcı bekleriz. Oysa çıkış yolunun haritası, gönül gözümüzde saklıdır. Bizler her zamanki gibi sadece bakar, ama görmeyiz. İnsan olmakla birlikte, her seferinde bir teselli ihtiyacımız da doğar. Yaşam boyunca bizleri teselli edecek birilerine veya bir şeylere ihtiyaç duyar, bu arayışta çırpınırız. Çoğu zaman tutunacak bir dal, dayanacak bir gövde ararız. Peki, tutunduğumuz dal…
-
Saii ve Seyir
Bu yaşıma kadar tek bir noktada durmuş hep gidenleri beklemişim. Sanki görünmez bir kafesin içerisinde kurtulmayı bekleyen bir güvercin gibi. Halbuki o görünmez kafese de kendimi ben hapsetmişim. Sonrasında hayat beni hiç istemediğim halde bilmediğim bir yere fırlattı.Bulunduğum yer bana yabancı, her şeyin sahte ve hayal kırıklığını öğrendiğim bir yerdi.Alışmak ve kabullenmek hiç kolay olmadı. Gördüğüm, duyduğum algıladığım her şey şüphe ve soru işaretleri ile doluydu. Bense olduğum yerde her şeyin sonlanmasını bekliyordum.Ne kadar bekledim bilmiyorum zaman ve gerçeklik algımdan ayrıldım bir süre. Sonrasında kurtarıcı o kelime çıktı karşıma. “Seyir…”Görür görmez ona tutundum.Küçük Prensin kendisini mutlu hissetmediği, arayış yolculuğuna çıkmak isteyip, kırlangıçlara tutunması gibi bende Seyir’e tutunmuştum.Biliyordum beni bu yerden kurtarıp güzel yerlere götürecek,…
Bunları da beğenebilirsiniz
Benim Tutunduğum Dal: ‘Sanat’
Küçük Prens Felsefesi
Gece Yarısı Kütüphanesi
